Przyznanie świadczenia z ZFŚS wymaga nie tylko weryfikacji sytuacji materialnej pracownika ale również jego sytuacji rodzinnej i życiowej.

Podstawową misją funduszu socjalnego jest zabezpieczenie interesów socjalnych osób uprawnionych do korzystania z funduszu. Nie oznacza to jednak, że każdy uprawniony takie świadczenia otrzyma.

Co do zasady bowiem fundusz nie jest ogólnodostępny, a świadczenia powinny być przyznawane osobom w najgorszej sytuacji socjalnej. 

Przy przyznawaniu świadczeń błędne może być badanie wyłącznie sytuacji materialnej uprawnionych ocenianej przez pryzmat dochodu uprawnionego.

Tymczasem prawidłowa weryfikacja kryteriów socjalnych zakłada także badanie sytuacji życiowej i rodzinnej uprawnionych. Sytuacja życiowa obejmuje okoliczności o charakterze zmiennym, występujące nagle, powodujące, że w danym momencie uprawniony wymaga przyznania dodatkowego świadczenia.

Sytuacja życiowa może być powiązana ze stanem zdrowia, zarówno wnioskującego, jak i członka jego rodziny, śmiercią osób najbliższych, ale również negatywnymi zmianami w sferze dóbr materialnych, przykładowo utratą miejsca zamieszkania.

Konieczność badania sytuacji rodzinnej związana jest z obowiązkiem brania pod uwagę stanu rodziny, także tej niespokrewnionej, także tej nie pozostającej we wspólnym gospodarstwie domowym. Istotne jest wspólne gospodarowanie, współdziałanie zmierzające do lepszego zaspokojenia potrzeb życiowych. 

Zarządzanie środkami funduszu wymaga starannego i rzetelnego działania opartego na gruntowej analizie każdego przypadku indywidualnie.  

Naruszenie tego obowiązku może prowadzić do podważenia przez organy kontroli prawidłowości wydatkowania środków i uznania ich za dodatkowe, dobrowolne świadczenie pracodawcy. 

Więcej artykułów o prawie HR w newsletterze – PRO HR maj 2022