Przedstawiciele medyczni są zatrudniani przez firmy farmaceutyczne w różnych miastach lub większych obszarach geograficznych na terenie Polski (np. w kilku województwach). W każdym z tych regionów koszt życia i utrzymania może być inny, co dotychczas uznawano za wystarczające uzasadnienie zróżnicowania wynagrodzenia (tzw. regionalizacja płac).

Tymczasem, 3 czerwca 2021 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok dotyczący wynagrodzenia w różnych zakładach pracy należących do Tesco Stores na terytorium Zjednoczonego Królestwa.

Z wyroku wynika m.in., że taka sama praca lub praca „jednakowej wartości” powinna być wynagradzana na takich samych zasadach nawet, jeżeli jest wykonywana w różnych zakładach lub miejscach (obszarach geograficznych) u tego samego pracodawcy (tzw. „jedyne źródło”). Teoretycznie, wyrok Trybunału można interpretować nawet szerzej, tj. że dotyczy on również kilku lub wielu zakładów lub spółek należących do tej samej grupy kapitałowej (tzw. pracodawca ekonomiczny). 

Przez ww. pracę „jednakowej (takiej samej) wartości” należy rozumieć pracę, której wykonywanie wymaga od pracowników porównywalnych kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych dokumentami przewidzianymi w odrębnych przepisach lub praktyką i doświadczeniem zawodowym, a także porównywalnej odpowiedzialności i wysiłku (art. 183c § 3 Kodeksu pracy). Sam fakt, że praca jest wykonywana w różnych miejscach nie jest zatem dopuszczalnym kryterium różnicowania płac. Jeżeli jednak okaże się, że praca na danym terytorium wymaga znacząco większego wysiłku i wiąże się z większą odpowiedzialnością, to w takim przypadku dywersyfikacja płac może okazać się zgodna z prawem. Innym dopuszczalnym kryterium różnicowania wynagradzania jest np. staż pracy, choć pod warunkiem, że przekłada się on na lepsze wykonywanie powierzonych pracownikowi obowiązków (co w przypadku przedstawicieli medycznych ma miejsce).

Zgodnie z orzecznictwem, innymi zgodnymi z prawem kryteriami (tj. obiektywnymi i niedyskryminującymi) różnicowania wynagrodzeń są uzasadnione potrzeby pracodawcy, takie jak: podwyższona dyspozycyjność, mobilność, zdolność przystosowania się do wymagań dotyczących świadczenia pracy w różnych miejscach i nienormowanym czasie pracy. 
Niezależnie od tego, każdy przypadek i każdą grupę pracowników wykonującą taką samą pracę albo tę o jednakowej wartości należy oczywiście badać odrębnie, z uwzględnieniem całokształtu okoliczności.

Więcej w kwartalniku dla pracodawców z sektora farmaceutycznego - PRO HR Pharma.