Urzędy rozpatrujące wnioski o dofinansowanie w związku z COVID-19 wyłączają z tej pomocy agencje pracy tymczasowej (APT). Według urzędów pracy, dotacje są przyznawane w celu utrzymania miejsc pracy. 

To w przypadku pracowników tymczasowych mija się z celem, gdyż agencje mogą w każdej chwili zrezygnować z pracy danego pracownika. Poza tym agencje nie mogą wprowadzić przestoju ekonomicznego lub obniżenia wymiaru czasu pracy, bo pracownik tymczasowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy użytkownika. 

Taka odmowa dofinansowania dla agencji nie znajduje jednak prawnego uzasadnienia i prowadzi do bezpodstawnego różnicowania agencji w stosunku do innych pracodawców. 

Tymczasowość zatrudnienia nie jest argumentem dotyczącym agencji, ale pracodawcy użytkownika. Co więcej, często pracownicy tymczasowi są zatrudniani przez agencję dłużej niż np. pracownicy na umowach na czas określony.

Przyjmując argumentację urzędów, te powinny odmawiać dofinansowania wynagrodzeń pracowników zatrudnianych na czas określony zatrudnianych przez innych niż agencje pracodawców. 

Co do przestoju ekonomicznego czy obniżenia wymiaru czasu pracy, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby te rozwiązania były wdrażane wobec pracowników  tymczasowych przez agencje w uzgodnieniu z pracodawcą użytkownikiem. To on bowiem jest dysponentem pracy tych pracowników w porozumieniu z agencją.

Chociaż Tarcza antykryzysowa 4.0 przewiduje dofinansowanie wynagrodzeń pracowników nie objętych obniżonym wymiarem czasu pracy czy przestojem ekonomicznym, nie jest pewne czy z tego rodzaju pomocy będą mogły korzystać APT w ocenie urzędów. 

Sytuację agencji dodatkowo pogarsza niemożność odwołania się od decyzji urzędów nieprzyznających dofinansowania. Bezczynność organu czy nieuzasadniona odmowa określonego działania mogą jednak kreować po jego stronie odpowiedzialność odszkodowawczą wobec agencji.

Pełen artykuł r.pr. Łukasza Kuczkowskiego ukazała się w Dzienniku Gazeta Prawna pod tytułem „Tymczasowość zatrudnienia to nie powód do odmowy udzielenia dofinansowania”.