W przypadku oddelegowania pracownika za granicę może dochodzić do sytuacji, w której obciążenia podatkowe będą wyższe od tych, które pracownik dotąd ponosił w Polsce. Aby oddelegowanie nie wiązało się dla pracownika z dodatkowymi obciążeniami albo z dodatkowymi korzyściami podatkowymi, pracodawcy często stosują tzw. politykę wyrównania podatkowego (tax equalization).

Celem polityki tax equalization jest zneutralizowanie po stronie pracownika skutków podatkowych oddelegowania do innego kraju. Na jej podstawie pracodawca gwarantuje pracownikowi, że w czasie wykonywania obowiązków za granicą, pracownik nie będzie ani w gorszej, ani w lepszej sytuacji podatkowej, niż gdyby pozostał w Polsce. Oznacza, to, że pracownik uzyska takie samo przysporzenie (taką samą kwotę wynagrodzenia netto), jakby nie wyjeżdżał z kraju. Polityka ta ma nie tylko chronić pracownika, ale również Państwa, jako pracodawcę. Zapobiega bowiem sytuacji wzbogacania się pracownika kosztem pracodawcy w efekcie czasowego finansowania zobowiązań podatkowych pracownika przez pracodawcę w kraju oddelegowania i powstawania nadpłaty. 

W swojej praktyce niejednokrotnie spotykamy się z sytuacjami kwestionowania rozliczania wyrównania podatkowego przez pracowników. Zdarza się, że sprawy kończą się w sądzie. Legalność stosowania wyrównania podatkowego nie jest kwestionowana w orzecznictwie (por. wyrok SN, I PZP 3/12). Jednak w celu zabezpieczenia Państwa interesów na wypadek ewentualnych sporów sądowych, rekomendujemy bliżej przyjrzeć się stosowanym przez Państwa politykom wyrównania podatkowego pod kątem ich prawidłowej implementacji, a także zgodności z regulacjami prawa pracy i prawa podatkowego.