W formularzu PIT-11 za rok 2022 pracownicy nie znajdą żadnej informacji o kwocie zastosowanej w ich przypadku ulgi dla klasy średniej. Dlatego będą pytać pracodawców o wysokość ulgi i sposób jej uwzględnienia w swoich rozliczeniach podatkowych. 

Składając swoje zeznanie podatkowe za ubiegły rok podatnik nie będzie informował o tym, czy był uprawniony do korzystania z ulgi dla klasy średniej, czy z tego uprawnienia faktycznie korzystał ani w jakiej kwocie. Wysokość podatku należy obliczyć zgodnie ze skalą podatkową obowiązującą za 2022 r. całkowicie pomijając tę ulgę.

Po złożeniu zeznania podatkowego przez podatnika, właściwy dla niego naczelnik urzędu skarbowego dokona przeliczenia zobowiązania podatkowego. Będzie to miało miejsce w przypadku każdego podatnika, który uzyskał roczny przychód ze stosunku pracy w przedziale od 68.412 do 133.692 złotych brutto.

Przeliczenie zostanie dokonane zgodnie z przepisami obowiązującymi 1 stycznia 2022 r., czyli z uwzględnieniem ulgi dla klasy średniej, 17% stawki podatku w pierwszym progu podatkowym oraz rocznej kwoty zmniejszającej podatek w wysokości 5.100 zł. Organ weźmie też pod uwagę odliczenia i ulgi podatkowe, które podatnik ujął w swoim zeznaniu.

Podatek obliczony w ten sposób będzie stanowić hipotetyczny podatek należny za 2022 r. Jeżeli będzie on niższy od kwoty podatku wynikającej z zeznania podatkowego złożonego przez podatnika, różnica stanowić będzie nadpłatę podatku, która zostanie zwrócona podatnikowi.

Naczelnik urzędu skarbowego ma 21 dni od dnia złożenia zeznania na poinformowanie podatnika o wysokości ewentualnej nadpłaty. 

Podatnik nie musi podejmować żadnych działań w celu zainicjowania obliczenia hipotetycznego podatku należnego za 2022 r. To organ sam zweryfikuje, czy podatnik spełnia warunki do ustalenia hipotetycznego podatku, a następnie sam obliczy jego wysokość.

O wyniku porównania wysokości obu kwot dowiedzą się tylko ci podatnicy, u których powstanie nadpłata podatku. Mechanizm ten będzie miał zastosowanie tylko do rozliczeń podatkowych za 2022 r.

Różnica pomiędzy zobowiązaniem podatkowym wynikającym z zeznania a hipotetycznym podatkiem należnym za 2022 r. będzie obliczana przy założeniu, że całość zobowiązania wynikająca z zeznania przygotowanego przez podatnika, została przez niego zapłacona. W związku z tym, jeżeli z zeznania wynika kwota do zapłaty, to podatnik powinien ją wpłacić do 2 maja 2023 r.

W przeciwnym wypadku, jeżeli podatnikowi zostanie zwrócona nadpłata wynikająca z powyższej różnicy, dojdzie do powstania zaległości podatkowej, którą trzeba będzie uiścić z odsetkami za zwłokę.

Sugerujemy, żeby wraz z przesłaniem PIT-11 pracodawcy poinformowali pracowników o powyższych zasadach przygotowania zeznania podatkowego za 2022 r.

Więcej artykułów o prawie HR w newsletterze – PRO HR styczeń 2023