Samo pozostawanie w gotowości do pracy nie wystarcza do zakwalifikowania takiego stanu jako pracy w godzinach nadliczbowych. 
Wyrok SN z 9.5.2018 r., III PK 86/17

Powód był zatrudniony przy obsłudze statków wpływających do portu, w równoważnym systemie czasu pracy. Zgodnie z umową miał wykonywać pracę 12 godzin na dobę w trakcie 15-dniowych zmian. Na czas zmiany mógł pozostawać w jednostce, w której aktualnie wykonywał swoje obowiązki. Powód domagał się od pracodawcy wynagrodzenia za pracę w nadgodzinach, wskazując, że w trakcie zmian świadczył pracę przez 24, a nie 12 godzin, bowiem każdego dnia przebywał w jednostce lub jej okolicach przez 24 godziny, gotowy wykonywać swoje obowiązki. Wniósł także roszczenie ewentualne o zapłatę wynagrodzenia za dyżur. Sąd Okręgowy oddalił powództwo, wskazując, że powód po zakończeniu czasu pracy w normalnym dla niego, 12-godzinnym wymiarze mógł opuścić jednostkę, w której pracował. Nie miał obowiązku pozostawania w niej i pracodawca nie polecał mu wykonywania pracy w nadgodzinach. Powód nie wykazał także, aby zakres jego obowiązków wymagał pracy w godzinach nadliczbowych —  r. pr. Sandra Szybak-Bizacka oraz apl. radc. Kinga Polewka komentują dla ius.focus. 

Artykuł dostępny jest tutaj.