Uzasadnioną przyczyną rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 kodeksu pracy może być zawinione działanie pracownika powodujące samo zagrożenie interesów pracodawcy. Interesu pracodawcy nie można przy tym sprowadzać wyłącznie do szkód majątkowych oraz interesu materialnego. Pojęcie to obejmuje także elementy niematerialne, jak np. dyscyplina pracy czy poszanowanie przez pracowników majątku i dobrego imienia pracodawcy. O stopniu i rodzaju winy nie decyduje wysokość szkody. Szkoda może stanowić jedynie element pomocniczy w kwalifikacji naruszenia obowiązków pracowniczych jako ciężkiego.

Tak uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 27 marca 2019 r. (II PK 321/17).

Pracownik otrzymał oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu stosunku pracy z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia z powodu likwidacji stanowiska i redukcji zatrudnienia. Następnego dnia stawił się w miejscu pracy. Próbując skopiować ze służbowego komputera pliki zawierające jego grafiki pracy przeniósł na prywatny nośnik cały folder zawierający również dane innych pracowników. Ostatecznie po upływie miesiąca i kilku dni pracodawca rozwiązał z nim umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z jego winy. Jako przyczynę wskazał pobranie i usunięcie danych firmowych ze sprzętu służbowego przy wykorzystaniu prywatnego niezabezpieczonego dysku zewnętrznego, co naruszało interesy pracodawcy — r. pr. Paweł Sych komentuje dla Rzeczpospolita. 

Artykuł dostępny jest tutaj.