Działacz niemający takiego statusu w razie zwolnienia nie zostanie przywrócony do pracy, przysługuje mu jednak odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia z ostatnich sześciu miesięcy zatrudnienia.

To kolejny artykuł w ramach cyklu przygotowywanego we współpracy z Dziennikiem Gazetą Prawną. Przedstawimy nie tylko ostatnie zmiany w przepisach dotyczących związków zawodowych, ale też najciekawsze problemy na gruncie zbiorowego prawa pracy.

Dotychczasowe materiały:

Dotychczas ukazały się:

• „Do związku zawodowego przystąpią także zleceniodawcy” – (DGP nr 47).
• „Zleceniobiorcy zyskali prawo nie tylko do członkostwa w związku zawodowym” ‒ (DGP nr 52).
• „Liczebność związku zawodowego zweryfikuje sąd” ‒ (DGP nr 62).
• „Godziny związkowe po nowemu” ‒ 4 kwietnia 2019 r. (DGP nr 67).
• „Informacje niezbędne do działalności związkowej – co i komu trzeba przekazać” ‒ (DGP nr 72).

Szczególna ochrona trwałości stosunku pracy jest jednym z podstawowych praw przysługującym działaczom związkowym mającym na celu zagwarantowanie im niezakłóconego prowadzenia działalności związkowej. Uprawnienie to istnieje od 1991 r., czyli od wejścia w życie ustawy o związkach zawodowych (z 23 maja 1991 r.; Dz.U. z 2019 r. poz. 263; dalej: ustawa o ZZ). Konstrukcja ta ma jednak wiele wad i stanowi w praktyce immunitet dla działaczy związkowych. Niestety, w tym zakresie od lat nic się nie zmieniło. Co więcej, nowelizacja ustawy o ZZ, która od 1 stycznia 2019 r. poszerzyła katalog osób mogących zrzeszać się w związkach zawodowych, jednocześnie rozszerzyła zakres podmiotowy tej ochrony. Obecnie więc szczególna ochrona przed zwolnieniem obejmuje także działaczy związkowych niebędących pracownikami. Jej naruszenie w ich przypadku nie będzie jednak skutkowało przywróceniem do pracy, a jedynie odszkodowaniem.. — r. pr. Paula Koczara komentuje dla Dziennika Gazety Prawnej.

Artykuł dostępny jest tutaj.