Na konta uczestników programu trafią środki z kilku źródeł. Od niektórych trzeba będzie zapłacić podatek dochodowy. Wszystkie natomiast zostały zwolnione ze składek ZUS.

To czwarty z cyklu artykułów przygotowywanych we współpracy z Dziennikiem Gazetą Prawną. Opisujemy w nich założenie PPK krok po kroku, prawa i obowiązki związane z prowadzeniem takiego programu, zasady korzystania ze środków zgromadzonych w PPK oraz kwestie odpowiedzialności karnej.

Poprzednie artykuły z cyklu ukazały się w tygodniku Kadry i Płace:

• 29 listopada 2018 r. – „Nowa pracownicza forma oszczędzania na emeryturę już pewna”,
• 13 grudnia 2018 r. – „Jak krok po kroku założyć pracowniczy plan kapitałowy”.
• 27 grudnia 2018 r. — „PPK to nowe obowiązki pracodawców”.

Wpłaty realizowane przez podmiot zatrudniający i uczestnika PPK dzielimy na podstawowe (obowiązkowe) i dodatkowe (nieobowiązkowe). Te ostatnie to ekstraśrodki – deklarowane przez uczestnika lub podmiot zatrudniający – wnoszone do systemu ponad wpłaty obowiązkowe. Każda z wpłat pochodzi z własnych środków danego podmiotu czy uczestnika PPK. Wysokość wszystkich wpłat jest obliczana jako procent od wynagrodzenia uczestnika PPK, rozumianego jako podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, o której mowa w ustawie z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1629 ze zm.), z wyłączeniem podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia osób przebywających na urlopie wychowawczym oraz pobierających zasiłek macierzyński lub w wysokości zasiłku macierzystego. Wpłaty podmiotu zatrudniającego i uczestnika PPK są zatem liczone od wynagrodzenia brutto, przy czym wpłata uczestnika jest potrącana z jego wynagrodzenia po opodatkowaniu. W konsekwencji uczestnik otrzyma mniejsze wynagrodzenie na swój rachunek bankowy — r. pr. Łukasz Kuczkowski oraz r. pr. Paulina Zawadzka-Filipczyk komentują dla Dziennika Gazety Prawnej.

Artykuł dostępny jest tutaj.