Naruszenie obowiązków i wynikająca z niego odpowiedzialność powinny być rozpatrywane indywidualnie wobec każdego pracownika. Zwłaszcza w przypadku rozwiązywania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy zatrudnionego, które jest szczególnym trybem zakończenia zatrudnienia i wymaga indywidualnego rozważenia każdej konkretnej okoliczności. To, że pracodawca rozwiąże umowę w tym trybie z jednym pracownikiem i zdecyduje się na kontynuację zatrudnienia drugiego, który dopuścił się takich samych lub podobnych naruszeń, nie oznacza dyskryminacji lub nierównego traktowania. Potwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku z 9 marca 2016 r. (sygn. akt I PK 91/15) — komentarz r. pr. Roberta Stępnia dla Dziennika Gazety Prawnej. 

Artykuł dostępny jest tutaj.