Jeżeli pracownik ładuje służbowy samochód elektryczny w miejscu swojego zamieszkania, zwrot wydatku z tego tytułu nie będzie stanowił przychodu pracownika, pod warunkiem, że:

• pracodawca zwraca mu kwoty faktycznie poniesione,
• pracownik płaci podatek dochodowy od wartości nieodpłatnego świadczenia (w tym przypadku 250 zł/miesiąc) z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych.

Faktyczne koszty ładowania samochodu pracownik może udokumentować w różny sposób, np. raportami wygenerowanymi z ładowarki lub aplikacji monitorujących zużycie energii przez samochód, a także fakturami od dostawców energii elektrycznej potwierdzającymi cenę energii.

Dopuszczalne jest rozliczanie faktycznych wydatków poniesionych na ładowanie samochodu raz na kwartał lub rzadziej.

Jeżeli z takiego rozliczenia będzie wynikać, że pracownik faktycznie wydał mniej niż wynosiła wartość otrzymanego od pracodawcy świadczenia, nadwyżka ta powinna zostać uznana za przychód ze stosunku pracy – chyba, że pracownik zwróci ją pracodawcy.

Natomiast wypłacanie świadczenia zryczałtowanego na pokrycie kosztów ładowania samochodu elektrycznego, bez obowiązku rozliczania się przez pracownika, należy uznać za przychód ze stosunku pracy.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS nr 0114-KDIP3-2.4011.431.2024.2.JK2.

Przypominamy także, że określone ustawowo kwoty do opodatkowania dotyczą wyłącznie pracowników. W przypadku osób współpracujących na podstawie umów cywilnoprawnych (zlecenie, B2B), przychód ustala się na podstawie cen rynkowych.

Więcej artykułów o prawie HR w newsletterze – PRO HR Listopad 2025